از ابزار Autorouter استفاده کنید، اما اعتماد نه!
اکثر برنامه های حرفه ای طراحی برد ابزاری به نام مسیریابی خودکار دارند. ولی یک طراح حرفه ای تمام زحمت طراحی را به عهده این ابزار نمیگذارد! آگاهی به روشهای مسیر کشی دستی از ملزومات کار است. مسیریاب خودکار، ابزاری قابل اعتماد است به شرطی که یک سری نکات در استفاده از آن رعایت شود.
پارامترهای مربوط به این ابزار بایستی در هر مداری جداگانه و متناسب نیازمندی های آن طرح و به طور هوشمند و دقیق تنظیم شوند. حتی ممکن است هر بخشی از مدار نیازمندی های خاص خود را داشته باشد. اگر از یک طراح حرفه ای بپرسید بهترین ابزار مسیریاب کدام است پاسخ خواهد داد مغز شما! و چه پاسخ شایسته ای!
این ابزارها از الگوریتم های خاصی مانند الگوریتم مسیر بازگشتی(backtracking) برای مسیربابی استفاده میکنند، مشابه آنچه در حل پازل‌ها یا مارپیچ‌ها استفاده میشود. اما در یک طرح مدار چاپی که قطعات ابتدا جانمایی شده و همچنین قیود خاصی مطرح نیستند، راه حل بهینه ای نخواهد بود. حتی اگر این قیود توسط طراح در ابزار تنظیم شوند نیز باز طرح نهایی نیاز به بازبینی موشکافانه توسط طراح خواهد داشت.
از مشکلات استفاده از این ابزار میتوان به ضخامت خطوط اشاره کرد. فقط طراح است که میداند از هر مسیری چه جریانی عبور میکند! Aoutorouter همه مسیرها را با عرض یکسان در نظر خواهد گرفت. حتی اگر تنظیمات مربوطه را نیز با دقت انجام داده باشید باز هم قسمتی خواهد بود که به بازبینی طراح نیاز داشته باشد.
طراحان حرفه ای میگویند نصف(یا حی بیشتر) زمان لازم برای طراحی میبایست صرف جانمایی بهینه قطعات شود. زیرا:
ساده سازی مسیریابی و حداقل استفاده از جامپرها
نزدیکی قطعات و منظم شدن طرح، به خصوص بخش بندی عملکردی مدار. یعنی مثلا بخش تغذیه کنار هم یا واحد پردازنده کنار هم یا ... . هر چه مسیرها کوتاه تر باشند بهتر هستند.
رفع نگرانی ها در مورد زمان سیگنال (Signal Timing)
با کمی خلاقیت میتوان بهترین استفاده را زا این ابزار برد. مثلا قسمت های مهم را به روش دستی مسیریابی کرد و سپس با قفل کردن مسیرهای طراحی شده، قسمت های باقیمانده را توسط ابزار خودکار کامل کرد!.
